یادشون بخیر - دوران راهنمایی

تو این قسمت دبیران دوران راهنماییم توی مدرسه راهنمای نمونه دولتی شهید
باهنر رو آوردم ...
راهنمایی:
زبان انگلیسی اول و سوم: آقای شیرمحمد ندری ... استادی که قلبی مهربان به
وسعت دریا داشت اما در کلاس بسیار جدی بود و توی کتک زدن دستای سنگینی
داشت ... خیلی هم باهوش بود و همیشه به خودش میگفت "حواستون باشه با
کاراگاه دریک طرف هستید" ... یادش بخیر ...
زبان انگلیسی دوم: یه آقایی بود فکر کنم یوسفوند فامیلیش بود و موهاشم
بور بود که تازه معلم شده بود و خیلی جدی و خشک بود ... یادش بخیر ...
حرفه و فن اول تا سوم: آقای علی مومنی ... بهش میگفتیم رییس جمهور، آخه
هر وقت میومد سر کلاس و ما پا میشدیم مثل رییس جمهورا دستشو بالا میگرفت
و سرشو تکون میداد ... یه بارم شلوغی کردیم با کمربند بدجوری کتکمون زد
... یادش بخیر ...
ادبیات اول تا سوم: آقای سیف اله حسنوند ... یه خورده عقده ای بود و همش
دوست داشت بچه ها رو کتک بزنه ... خاطرات جالبی هم تعریف میکرد واسمون
... یادش بخیر ...
جغرافیا، تاریخ، اجتماعی و مدنی اول تا سوم: آقای هادی یوسفوند که جوون و
خیلی مهربون بود و با بچه ها کامل رفیق بود ... یادش بخیر ...
ریاضی اول تا سوم: آقای هدایت حسنوندکه خیلی باهام رفیق بود خیلی شوخی
میکرد ... کسی بود که من رو عاشق ریاضیات کرد و همیشه ممنونشم چون علاوه
بر ایجاد علاقه کلی هم درس زندگی بهم داد ... یادش بخیر ...
علوم تجربی اول: آقای ناصر یوسفوند که سال آخر تدریسشون بود و بازدهی
تدریسش پایین بود ... یادش بخیر ...
علوم تجربی دوم: آقای قدرت اله ندری، بابای آقای آرمان ندری یکی از
دوستانم که هنوزم در ارتباطیم و الان دانشجوی کارشناسی ارشد رشته
خاکشناسی توی دانشگاه خودمونه ... یه بار ما رو برد ارد خیلی خوش گذشت
... یادش بخیر ...
علوم تجربی سوم: آقای منصوری که اسمش یادم نیست و ایشونم از معلمایی بود
که بهم درس زندگی داد ... یادش بخیر ...
دینی و قرآن و عربی اول: آقای رادمنش که از دوستان پدرم بود ... یادش بخیر ...
دینی و قرآن و عربی دوم و سوم: یه آقای مهربون و آرومی بود که متأسفانه
اسمش یادم رفته ... یادش بخیر ...
ورزش اول و دوم: آقای محمد یوسفوند که چهره آرومی داشت و معلمه فعالی بود
و اولین بار ایشون بود که من رو با رشته پرش طول و سه گام آشنا کرد که
الان توش به موفقیت هایی رسیدم ... یادش بخیر ...
ورزش سوم: آقای فیروز یوسفوند که خیلی بداخلاق بود اما خب یادش بخیر ...
مدیر مدرسه: آقای صادق منصوری که خیلی خوش اخلاق و مهربون و در عین حال
جدی بود ... یادش بخیر ...
ناظم مدرسه: آقای خرم آبادی که همیشه جدی و ترسناک بود اما ته دلش هیچی
نبود ... یادش بخیر ...
یکی از آشپزهای مدرسه (آخه من توی راهنمایی و دبیرستان توی نمونه دولتی
بودم که دو روز در هفته دو سری میرفتیم): آقای ندری که همیشه مهربون بود
... یادش بخیر ...
مسئول خوابگاه: آقای یداله حسنوند که همیشه اخماش توی هم بود و آقای
یوسفوند که خیلی متضاد اون مهربون بود ... البته من خوابگاهی نبودم اما
گاهی میرفتم پیش دوستام شب میموندم ... یادشون بخیر ...
سرایدار: آقای حسن زاده که مهربون بود ... یادش بخیر ...